Wie is Alice?

De TA academie is verantwoordelijk voor een belangrijk deel van de opleiding in het traineeship van Newpublic. Alice Timmermans, algemeen directeur van de TA academie vertelt over de samenwerking met Newpublic en legt uit hoe TA (transactionele analyse) Newpublic-trainees helpt het verschil te maken in organisaties waar zij werken.

 

Hoi! Wie is Alice?

Sinds kort ben ik algemeen directeur van de TA academie, waar ik eerder al trainer en mede-eigenaar van was. Mijn roots liggen in het onderwijs. Dus ik ben altijd bezig geweest met de ontwikkeling van mensen. Dat is wel de rode draad in mijn leven. Dat is waartoe ik er echt wil zijn: kijken wat ik vanuit mijn rol kan doen om mensen, teams en organisaties een stap verder te brengen. Die rode draad was overigens nooit een vooropgezet plan. Ik heb steeds gedaan waar ik mij goed bij voelde en wat ik leuk vond.

Kun jij de essentie van de TA in het kort uitleggen?

Het belangrijkste concept wat dan in mij opkomt is Autonomie. Autonomie begint bij de bewustwording van ‘wat er nu eigenlijk gebeurt’. Vervolgens kijk je naar wat je in die specifieke situatie nodig hebt. Je genereert opties. Daarbij is het ook de kunst om authentiek te blijven en je grenzen aan te geven. Om van daaruit vervolgens de verbinding met de ander aan te gaan. Een van de laatste stappen van het autonomer worden is het nemen van verantwoordelijkheid voor dat wat er gebeurt en wat bij je rol en verantwoordelijkheid hoort. Ook als je een keer een misser maakt.

Op welk moment in je leven kwam je met TA in aanraking?

Dan ga ik terug naar een hele bijzondere en ook basale ervaring die ik al op mijn 18^e had. Ik schreef me toen in voor een studie commerciële economie, terwijl ik eigenlijk niet wist wat ik wilde en kon. Vlak voor de eindexamens vroeg mijn moeder of ik zeker wist dat ik dit wilde. Ik antwoordde dat ik dacht dat ik er in elk geval goed geld mee kon verdienen. Toen deed mijn moeder iets wat heel erg mijn kijk op dingen heeft veranderd.

Het gaat om de permissie: doe iets waar je blij van wordt!

Ze zei: ‘waar ligt nou echt je hart, wat zou je echt leuk vinden om te gaan doen?’  Als ik iets zou doen wat ik echt leuk vind en waar mijn hart ligt, zou ik er altijd mijn geld mee kunnen verdienen, stelde mijn moeder. Ik switchte toen last minute van een studie commerciële economie naar de lerarenopleiding. Achteraf heeft ze me daar zo’n goede zet mee gegeven. Het gaat om de permissie: doe iets waar je blij van wordt! Die permissie om nieuwe dingen te proberen is een belangrijk onderdeel van TA, leerde ik later. Als mensen hun hart volgen kunnen er waanzinnig mooie bewegingen ontstaan!

Op mijn 28^e volgde ik een tweedaagse TA cursus. De hoopvolle kant sprak mij erg aan: iedereen is OK is en iedereen kan denken. Maar ook de klare en rake taal van TA vond ik toen heel erg fijn. Iedereen kan het begrijpen. Eric Berne (de grondlegger van TA, red.) zei ook altijd: het moet te begrijpen zijn voor een ‘professor, a Midwest farmer and a bright 8 year old kid’.

Niet zweverig, die TA?

Ja, dat hoor ik ook wel eens van mensen die het eigenlijk niet kennen. Wat ik dan in elk geval niet doe, is het weerleggen. Ik ben dan wel benieuwd of ik iemand ook een andere ervaring op kan laten doen. Waar ik dan vooral ook naar kijk is hoe we het concreet kunnen maken. Als ik mensen met concrete praktische voorbeelden of situaties kan laten werken, dan hoor ik heel vaak mensen zeggen: oh, ik dacht dat het heel zweverig was, maar dat viel reuze mee.

Waar zie jij trainees vaak tegenaan lopen?

Trainees moeten hun plek vinden en krijgen te maken krijgen met allerlei verwachtingen. En wat ik zie is dat we trainees af en toe weer dat zetje moeten geven om het juist op hun eigen manier te doen. Natuurlijk moet je eerst invoegen in een systeem om te kunnen toevoegen. Maar als je er dan voor het eerst aan het werk gaat, is het ook de vraag: in hoeverre kan mijn kennis er zijn? Of ben ik dan de betweter die het allemaal wel even komt vertellen? Wie ben ik om..?

Als trainees voorzichtiger worden en zich meer gaan aanpassen aan hun opdrachtgever, kan ik bij Newpublic zeggen: waartoe zijn jullie ook al weer hier? Dan is vervolgens vaak de vraag: wat heb je al wel gezien en gedacht, maar nog niet gedeeld binnen je organisatie? Dan is het dus heel fijn dat Newpublic als slogan ‘Durven, doen, delen’ heeft. Daar zit al zoveel permissie in. Je mag je frisse blik ergens over heen laten gaan. En daarom is de match van TA met Newpublic een hele fijne.

Nieuwe werknemers lijken vaak de neiging te hebben zich bewust of onbewust erg aan te passen aan de organisatie waar zij binnenstappen. Hoe komt dat?

Mensen hebben hun eigen verhaal, waarom ze doen wat ze doen. Ze nemen hun eigen geboden en verboden mee. Maar organisaties hebben ook zo’n verhaal. En als je die organisatie binnenstapt, dan komt die organisatie ook bij jou binnen. Dan haakt jouw verhaal soms in dat verhaal van die organisatie en kan je te maken krijgen met de echte do’s en don’ts. Daar kun je in meegaan, los van of je dat wilt of daar comfortabel bij bent. Aanpassing kan nou eenmaal op korte termijn aandacht en erkenning opleveren, en mensen leven daarbij.

Wanneer heb jij een goed gevoel na een training?

Dat kan zijn als iemand terug geeft dat die iets te pakken heeft wat de kern is, waar het over gaat. Dat er bewustwording komt, opties gecreëerd worden en de trainee perspectief ziet. Maar het kan ook zijn wanneer trainees zeggen dat ze het zo zwaar en zo ingewikkeld vonden en het eigenlijk nog niet positief is afgerond, maar dat de shit wel op tafel is gekomen. En dat je met elkaar constateert: dit is ook gewoon even hoe het nu is, dit is ingewikkeld en we durven daar nu gewoon naar te kijken. Dan kunnen we hem de volgende keer weer oppakken. De uitdaging is soms om als trainer en traineegroep die zwaarte te verdragen en niet gelijk goed te poetsen. Je kunt dan denken: we breien er even snel een einde aan. Maar dan komt het probleem de volgende keer weer terug. Dus dat werkt ook niet. Wat ik overigens heb moeten leren is dat een training niet altijd en voor iedereen een honderd procent positief effect kan hebben. Dus de check is: was het goed genoeg?

Welk groepsproces zie jij trainees in een traject samen doormaken?

Het is erg leuk om te zien hoe trainees kennis en ervaringen kunnen uitwisselen tijdens de trainingen. Er is een enorme veilige omgeving om in te kunnen leren. En het is dan ook aan de trainees om iets uit te durven zoeken waarvan ze misschien ook wel niet de enige zijn die daar tegen aan loopt. Ik spoor de trainees daar ook toe aan: wat heb je wel gedacht en gevoeld, maar nog niet gedeeld? Hoe helpend is het dan als er iemand anders zegt: oh hey, dat herken ik! Dan hoor je de opluchting. Dat is zo lekker. Het is waanzinnig wat je dan allemaal met elkaar kunt uitzoeken en wat voor oplossingen je kunt bedenken.

Wat onderscheidt het Newpublic traineeship van andere traineeships?

Bij het traineeship van Newpublic halen wij niet iedereen door de wasstraat heen. Er wordt bij Newpublic een basis geboden, tools aangereikt en daarbovenop heb je als trainee binnen de trainingen echt veel ruimte om te pakken wat voor jou relevant is. Daarom werken wij zo graag samen met Newpublic. Daar ben je als trainee natuurlijk ook zelf bij. Je kunt zelf die ruimte nemen en je moet het zelf aan durven snijden. Dus natuurlijk hebben we een programma, maar binnen dat TA programma bestaan heel veel opties.

Wat trouwens ook echt nog wel een meerwaarde is aan Newpublic, is dat zij opdrachtgevers ook gewoon af en toe uitnodigen om ook naar hen toe te komen. En opdrachtgevers mee te nemen in een stukje van de traineeprogramma’s. En laten zien: kijk, dit is wat wij hier doen met trainees. En ze laten zien wat trainees bij zich hebben als ze bij jou komen. En dat doen lang niet alle traineeships.

Hoe typeer je de Newpublic trainee?

Ja, voor mij is dat wel de trainee die echt durft om zichzelf te onderzoeken. En zijn omgeving en rol durft te onderzoeken. En te kijken: wat kom ik tegen? Waar wordt het spannend? Maar ook contact kan blijven maken met zijn plezier of zijn creativiteit en ideeën. En dat doen ze ook allemaal op een andere manier.

Wat is de kracht van de trainee die onderzoekt en creatief is?

Als trainees dat kunnen, dan komt er echt beweging in de werkcontext. En dan heb je als organisatie echt een meerwaarde aan een trainee. Behalve dat het een leuke jonge vent of vrouw is en het goed is voor je personeelsleeftijdsopbouw, breng je beweging in vastgeroeste patronen binnen de organisatie.

Dan komt er echt beweging in de werkcontext.

Dat vind ik ook het leuke aan het werken met trainees: het is zo toekomstgericht! Zij staan nog zo aan de basis, met hun net opgedane kennis en ervaring van hun studie. Want dat miskennen we nog wel eens, een trainee is natuurlijk geen stagiair, ze hebben gewoon heel veel bij zich. Dus hoewel het heel spannend is, kan een trainee echt het verschil maken binnen zo’n organisatie. En als dan zo’n trainee dan een andere ervaring opdoet, en een heel team een andere ervaring opdoet, dan heb ik mijn werk goed gedaan! Dan heb ik toch superleuk werk!

Tot slot, de gouden tip voor de jonge professional?

Weet je wat in me op komt? Dat ik trainees heel vaak zo ongelooflijk hard zie werken om het allemaal heel goed te doen. En dat vind ik tegelijkertijd ook een risico. Deze generatie stelt ook gewoon echt hoge eisen aan zichzelf. Daarom wil ik uiteindelijk toch weer terug komen bij de permissie die mijn moeder mij gaf. Durf maar eens stil te staan en bedenk je of je aan het doen bent wat je het liefste wilt doen.